Category: Reisverslag

Rio Dulce en Livingston

Terug in Guatemala sloegen we ons kamp op aan de oevers van de rivier Rio Dulce. We werden onthaald met tropisch noodweer en donderklappen die de trommelvliezen bijna deden springen. De volgende dag was het weer gelukkig weer bedaard, wat ons de kans gaf om per boot de rivier op te gaan.

Het bootje waarin we de Rio Dulce opgingen had een potente buitenboordmotor waardoor een leuke snelheid kon worden gehaald. Dat was ook wel nodig, want we voeren ruim 40 km stroomafwaards, richting het dorpje Livingston dat aan de monding van rivier ligt.

De tocht over de rivier was prachtig en onderweg stopten we bij diverse eilandjes en bezienswaardigheden, zoals een Spaans fort dat hier ooit gebouwd was om de piraten buiten de deur te houden. Erg mooi aan deze boottocht was dat er vele exotische vogels te zien waren, waaronder aalscholvers en pelikanen.

We kregen ook nog gezelschap van een uit de kluiten gewassen sprinkhaan, die op zijn gemakje rondwaggelde.

We voeren langs karakteristieke mangrovebossen en kwamen onderweg enkele peddelende indianenkinderen tegen.

In het dorp Livingston wonen voornamelijk de afstammelingen van de negerslaven die ooit door de Europeanen naar centraal Amerika zijn gevoerd. Het sfeertje deed dan ook zeer caribisch aan. Het was echter allemaal nogal sloom en armoedig. Er hing ook een stank die het midden hield tussen rotte vis en natte hond.

’s Middags vervolgde onze reis zich richting Flores, een eilandje vlak bij de Maya hoofdstad Tikal.

De Torens van Tikal

Vandaag was het dan eindelijk zover, we zouden een bezoek gaan brengen aan de grootste en imposantste der Maya steden: Tikal. Tikal is één van de wereldwonderen van de Nieuwe Wereld en was bijna anderhalf millenium de grootste en machtigste stad van Midden-Amerika (van 400 BC tot 1000 AD). Hier kwam de Maya beschaving tot volledige bloei. Nu hadden we al best wat Maya ruïnes bezocht maar Tikal overtrof alles. Hier zijn de tempels en piramides hoger en indrukwekkender dan waar ook.

Het regenwoud dat om Tikal heen ligt draagt bij aan de mystieke sfeer. Om bij de stad te geraken moesten we dwars door de jungle heen. Er waren weliswaar paden aangelegd voor de toeristen en archeologen, maar onze gids koos voor listige short-cuts door het oerwoud. Onderweg kwamen we daardoor allerlei exotische dieren tegen. We spotten diverse slingerapen, toekans, neusbeertjes, parasolmieren, wilde kalkoenen en angstaanjagende spinnen. Rondom ons hoorden we het typische geluid dat je doorgaans met regenwouden associeert. Het gebrul van apen, het sissen van krekels, het gefluit van vogels en diverse andere geluiden die door mijn ongeoefende oor niet thuis te brengen waren.

Eenmaal bij de ruïnes aangekomen slaakte werkelijk iedereen een kreet van verbazing. Daar midden in het oerwoud rezen de torens majestueus op boven de bomen. Een groots monument van een eens zo bloeiende beschaving.

We beklommen de hoogste van alle tempels, waar vandaan we een prachtig uitzicht hadden over de overige ruïnes, die daar stil tussen de bomen onder de mist al duizenden jaren stonden. Vervolgens bezochten we de centrale plaza, waar twee enorme tempels tegenover elkaar staan en diverse andere bouwwerken eromheen. De omvang en schoonheid van het geheel waren verbazingwekkend. Het is bijna onvoorstelbaar hoe Tikal er in volle glorie uit moet hebben gezien, met een half miljoen inwoners en de trotse tempels glimmend met goud, jade en marmer.

Slechts twintig procent van alle gebouwen in Tikal zijn uitgegraven uit het oerwoud, wat het wonder alleen maar groter zal maken naarmate er meer archeologische arbeid wordt verricht. Het raadsel waarom deze formidabele stad ooit is verlaten blijft echter onverminderd groot. Historici hebben hier nog geen definitief antwoord op.

Wel bekend is dat de Maya’s onder invloed van de Azteken mensenoffers zijn gaan brengen. De buik werd opengesneden, het kloppende hart uit het slachtoffer gerukt die daarna onthoofd werd en van de trappen afgegooid. De menigte beneden stak het hoofd dan op een spies. Op deze wijze moeten tienduizenden onfortuinlijken aan hun einde gekomen zijn.

Zoals duidelijk blijkt uit de overwoekerde en half ingestorte tempels hebben al deze offers hun beoogde effect echter niet gehad. Hoewel je kunt discussieren over de vraag of de goden Tikal werkelijk verlaten hebben, want het blijft een heilige plaats van de Maya’s, zelfs heden ten dage nog.

Belize

De terugreis naar Mexico voert door het caribische staatje Belize. Een voormalige Engelse kolonie met slechts 240.000 inwoners. Bij de grens tussen Belize en Guatemala moest al onze baggage scherp gecontroleerd worden. Dat is het gevolg van een oud grensdispuut tussen de twee landen dat pas recent is opgelost.

Eenmaal Belize binnengekomen valt op dat de voertaal Engels is. Dat is best prettig. Langs de kant van de weg staan Engelstalige borden en reclames die een vertrouwde indruk geven.

Het landschap is meer gecultiveerd dan in Guatemala en Mexico. Hier geen uitgestrekte regenwouden, maar grasland, suikerriet plantages en veelal stenen huizen, soms met prachtig aangelegde tuinen. De levensstandaard in Belize is duidelijk beduidend hoger dan die in de omringende landen.

Het is wel een diep gelovig land, waar diverse protestantse en katholieke kerken veel aanhang hebben. Hiervan zagen we diverse bewijzen langs de route.

De natuur is heel mooi hier, maar het is wel wat drassig. Daarom worden veel huizen op palen gebouwd of op een stevige betonnen fundering. Het landschap doet een beetje aan Nederland denken, al is de temperatuur hier natuurlijk een stuk aangenamer.

In Belize zouden we slechts een korte tijd verblijven. Een lunch op een prachtig landgoed en we trokken alweer verder richting de Mexicaanse grens. Laat in de avond kwamen we aan in Chetumal. Hier lieten we ons de Tequilla nog even goed smaken!

Na een tweede gang langs de douane, dit keer om Mexico in te komen, kwamen we net over de grens aan bij ons hotel in de Mexicaanse deelstaat Chetumal. Dat we weer in Mexico waren, was meteen te zien aan het straatbeeld. In Mexico is namelijk zo’n beetje één op de vier auto’s een Volkswagen Kever. Dit vreemde fenomeen wordt veroorzaakt doordat de productiefabrieken voor de Kever in Mexico gehuisvest waren. Keverliefhebbers kunnen hier dus hun hart ophalen!

Playa del Carmen

Het laatste stuk van de reis ging van Chetumal naar Playa del Carmen. Onderweg kwamen we nog een Tarantula spin tegen die de weg overstak. Wat zijn die beesten groot!

Hier zouden we nog negen dagen blijven om te gaan duiken. De reis was dus weliswaar afgelopen, maar de vakantie kon nu gaan beginnen!

We hadden ruim 3200 kilometer afgelegd en veel beleefd en gezien. Vijf Maya steden bezocht, een vulkaan beklommen, twee boottochten gemaakt, bij de lokale indianen te gast geweest en in een Cenote gezwommen. Het is een heel bijzondere reis geweest.

In Playa aangekomen werd meteen duidelijk dat het hier om een zeer toeristische plaats gaat. We hebben meteen maar even de omgeving van ons hotel verkend, en liepen door een bijna eindeloze straat met winkeltjes en eettentjes. Vlak daarachter ligt een prachtig wit strand met een azuurblauwe zee.

De eerste drie duikdagen zijn al geregeld. We zullen de riffen tussen Playa del Carmen en Cozumel, een eiland voor de kust, gaan bekijken. Met de onderwatercamera in de aanslag kan ik hopelijk een paar mooie plaatjes schieten!

Laatste dag in Playa

Vandaag was alweer de laatste volledige dag in Playa del Carmen, want morgen vertrekt onze vlucht. Dit laatste dagje besteedden we door een beetje uit te rusten van alle belevenissen van de afgelopen weken en rond te struinen in het stadje.

Traditiegetrouw zocht ik eerst de Starbucks op voor een lekker ‘bakkie bucks’. Dat mag in geen enkele goede vakantie ontbreken vind ik! Voor wie hem zoekt, de Starbucks zit schuin tegenover de Burger King. Betalen kan met dollars. Het is wel duidelijk dat de Amerikaanse toerist hier de doelgroep is. Dat iedereen hier ook een aardig woordje Engels spreekt, is dan wel weer makkelijk.

Gelukkig valt er ook genoeg typisch Mexicaans te genieten. In Mexico heb ik ontdekt dat ik een grote liefhebber van Taco’s en Burrito’s ben. Ze hebben hier vele soorten Taco’s: met kip, garnalen, rundvlees, kaas, vegetarisch, enzovoort. Je kunt uit allerlei bakjes sla en sausjes toevoegen. Erg lekker!

Omdat je toch ook een beetje op de hoogte wil blijven, kocht ik een Mexicaanse krant. Zoals de voorpagina echter al laat zien kun je niet echt van kwaliteitsnieuws spreken. In Mexico vind je in de kranten naast prikkelende dames veel schokkende foto’s van onsmakelijke gebeurtenissen. Misdadigers worden met foto, naam en toenaam gepubliceerd. Respect voor privacy is er niet en er lijken geen regels voor etiquette te bestaan, alles is geoorloofd.

Wat me opviel wanneer ik door de straten van Mexico liep, waren de waarschuwingsborden. De boete voor de overtreding staat eronder, niet in geld maar een aantal dagen minimum salaris! Zo lezen we dat het autorijden in een auto-vrije straat acht dagen aan Mexicaans minimumsalaris kost. Merkwaardig aan dit systeem is natuurlijk dat er veel weerstand is van de bevolking tegen het verhogen van de minimumlonen, om de verkeerde redenen.
Over verkeersborden in Mexico gesproken, in vrijwel alle borden in het binnenland zitten gaten die verdacht veel op kogelgaten lijken. Je zou bijna denken dat er een schietvereniging actief is die alle verkeersborden structureel onder vuur neemt, maar dat is uiteraard niet het geval. De borden worden uit voorzorg geperforeerd zodat de Indiginas bevolking ze niet kan stelen om te gebruiken als handige gratis tortilla bakplaat!

Adios Mexico

Nog één keer ontbijt in het hotel, ik bestelde lekkere “hot cakes” om er extra van te genieten. Nog één keer liepen we door Playa del Carmen bij een lekker temperatuurtje van 30 graden celsius.

Aan alle mooie vakanties komt echter een keer een einde, zo ook aan deze. Het vliegtuig wachtte vandaag alweer, al hadden we ruim twee uur vertraging. De oorzaak was een kapotte koffie automaat!

Bij deze komt er ook een einde aan dit reisverslag. Het is een lijvig verslag geworden, maar we hebben dan ook veel beleefd. In het eerste gedeelte het indrukwekkende Maya imperium bereisd, schitterende gebieden gezien en een vulkaan beklommen. In de laatste week maar liefst vijftien duiken gemaakt, Advanced Open Water gehaald en diep de cenotes ingeweest.

Het tikken van deze weblog was niet altijd even makkelijk, maar met de hulp van een klein laptopje en incidenteel een internet café of een Starbucks, is het toch gelukt. Eens kijken of een volgende vakantie deze weer kan overtreffen, dat zal niet makkelijk worden! Maar voor nu moet het gewone leven zijn aanvang weer gaan nemen. Nog een laatste Mexicaanse groet en dan is het echt over.

Adios amigos,
Jeroen & Leander

Kort filmpje met een impressie van de vakantie: